Ο παιδίατρος, ψυχολόγος παιδιών και ψυχαναλυτής Ντόναλντ Βίννικοτ έδωσε στο βιβλίο αυτό τον τίτλο "Το παιδί, το παιχνίδι και η πραγματικότητα", επειδή η κλινική πείρα του τον δίδαξε ότι μόνο το παιχνίδι κάνει την πραγματικότητα ένα ουσιαστικό κεφάλαιο της ύπαρξης. Υποστηρίζει δηλαδή ότι εκείνοι που δεν μπορούν να παίξουν, δεν μπορούν επίσης να χρησιμοποιήσουν την πραγματικότητα και παραμένουν εγκλωβισμένοι στη διαμόρφωση ψυχοπαθολογικών συμπτωμάτων ή στην παραφροσύνη. Γι’ αυτό καταλήγει στο συμπέρασμα πως όταν το παίξιμο δεν είναι εφικτό τότε η δουλειά του θεραπευτή προσανατολίζεται στο να φέρει τον άρρωστο από μία κατάσταση που δεν είναι ικανός να παίξει σε μία κατάσταση όπου γίνεται ικανός να παίξει.

Πρόκειται για το τελευταίο βιβλίο που έγραψε ο Ντόναλντ Βίννικοτ, στο οποίο συνοψίζονται, από πολλές απόψεις, όλα τα πολύπλευρα ενδιαφέροντα και οι διανοητικές ενασχολήσεις του διάσημου ψυχαναλυτή.